şu kararsızlık kousu beni en çok yemek kısmında öldrüyor. Çocuk tutturuyor anne beyaz çorba yap, anne beyaz çorba yap (beyaz çorba = yyla çorbası) diye, yaprsın ben beyaz demedim turuncu dedim diye:( makarna yap der yaparsın ben makarna demedim pilav dedim duymuyor musun der. hey alahım yaaa. ayrıca biz 4 yaşa geldik o krizler azalsa da hiç bitmedi. yuvada bu sene öğe uykusunu kaldırdılar, haliyle bizimki eve gelince pili bitmiş ve arızaya bağlamış oluyor,herhangi birşey için arızaya bağlanıp yarım saat salya sümük ağladığını biliyorum. Bırakıyorum bana sarılıp doya doya ağlasın diye, sakinleşince küvete atıyorun suyla haşır neşir oluyor. Sonra küvetten çıkacağı sırada sesleniyor “anneee çıkıcam gel, ağlamam bitti:)”
↧