hamileliğimden beri “bu daha ne ki, bunlar iyi günlerin sen daha dur” diyenlere inat valla kim ne dersin bizim için herşey gitgide kolaylaşıyor. hamilelik bitti kendi bedenime kavuştum. ilk günler geceleri hiç uyumazdı sonraları en azından bir iki saat kesintisiz uyumaya başladı. 4 aylıkken kolik bitti kucaktan indi rahatladık. 6 aylıkken emekledi kendi kendini biraz oyalar oldu. şimdi iki yaşında konuşabiliyoruz, az buçuk anlaşabiliyoruz. en azından karnı mı açıkmış, uykusu mu gelmiş diye düşünmüyoruz, söylüyor. tehlikelerin biraz farkına vardı. elini kaynar suya sokmak, kendini merdivenden aşağı bırakmak gibi konularda tereddütler oluştu. eskiden yirmidört saatimi versem yetmezken şimdi önüne su koysam bi saat kendi oynayabiliyor. o bi saat de bana kalıyor. büyüdükçe de daha kolay olacak. hatta ev işlerine falan yardım edecek, siz üzülünce teselli edecek, dertleşebilecek, birlikte gezip tozacaksınız. karamsarlığa mahal yok!
↧